www.psifizomilena.gr

Ο διαδικτυακός μας χώρος για τις εκλογές 2012

"Οι  πολιτικοί σας έχουν απογοητεύσει, η πολιτική μας  έχει απογοητεύσει. Όλοι θα θέλαμε τα πράγματα να είναι πολύ διαφορετικά.

Στις εκλογές έχετε την επιλογή να αδιαφορήσετε. Όλοι μας μπορούμε να  απέχουμε. Είναι λύση όμως αυτό;  Μας βοηθά σε κάτι;  Δίνει μια απάντηση στα τόσα προβλήματα; Η λύση μπορεί να έρθει μόνο αν όλοι δηλώσουμε παρών, αν φωνάξουμε ότι είμαστε εδώ και συμμετέχουμε στις εξελίξεις.

Είμαι εδώ με το ΠΑΣΟΚ για να σας ακούσω. Για να αλλάξουμε όσα πρέπει να αλλάξουν και να συνδιαμορφώσουμε μια κοινωνία με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα. 

Για αυτό και μέσα από το psifizomilena.gr, ζητάω την εμπιστοσύνη σας, για να συνεχίσω να μάχομαι μέσα από την Βουλή των Ελλήνων ώστε η Ελλάδα να ανακτήσει την αυτοδυναμία της και να σταθεί ξανά στα δικά της πόδια".

Εφιάλτης η ενδεχόμενη είσοδος νοσταλγών του ναζισμού στη Βουλή

Συνέντευξη Μιλένας Αποστολάκη στο NEWS 247 
23 Απριλίου 2012

Εκφράζει σήμερα ο πολιτικός κόσμος την κοινωνία;

Όλοι ξέρουμε ότι σήμερα στην χώρα τίποτα δεν είναι όπως χθες, ότι έχουν ανατραπεί κατακτήσεις δεκαετιών και έχουν αλλάξει οι ζωές και η καθημερινότητα εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και ΠΑΣΟΚ έχει διαρραγεί. Το ΠΑΣΟΚ στο νέο ξεκίνημά που έκανε ανέλαβε τις ευθύνες που του αναλογούν και έκανε μια γενναία αυτοκριτική για τις αστοχίες, τις καθυστερήσεις και τις παλινωδίες στη διαχείριση της κρίσης. Η σημερινή ηγεσία της ΝΔ δεν έχει πει λέξη για την καταστροφική πενταετία του κ. Καραμανλή και για τις ευθύνες της στον εκτροχιασμό του ελλείμματος αλλά ούτε τα μικρότερα κόμματα έχουν αναγνωρίσει το μερίδιο  ευθύνης που τους αναλογεί λόγω της δημαγωγικής προσέγγισης που επέδειξαν στα προβλήματα όλα αυτά τα χρόνια. Αν θέλουμε να βγει η χώρα από αυτή τη μεγάλη περιπέτεια είναι αναγκαίο να αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με την πολιτική. Είναι αναγκαίο να μας ξανακούσουν οι πολίτες, να επικοινωνήσουμε ξανά μαζί τους και αυτό θα το πετύχουμε αν απευθυνθούμε σε αυτούς με τη γλώσσα της αλήθειας.

Βλέπουμε ότι και στις δημοσκοπήσεις παρατηρείται πολυκερματισμός και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν σοβαρές απώλειες. Αν τελικά τα αντιμνημονιακά κόμματα εξασφαλίσουν μεγαλύτερο ποσοστό από τα δύο μεγάλα, ποιο θεωρείτε ότι θα είναι το μήνυμα;

Ο διχασμός της κοινωνίας και της ψήφου της σε μνημονιακή και αντιμνημονιακή είναι επικίνδυνος και σίγουρα δεν συμβάλλει στην επίλυση της κρίσης που αντιμετωπίζουμε. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που να μην αναγνωρίζει ότι το μνημόνιο επιδείνωσε τη ζωή των Ελλήνων με οριζόντια μέτρα και σκληρές περικοπές, όπως δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με το γεγονός ότι ορισμένες προβλέψεις, όπως για παράδειγμα η αναγκαιότητα οργάνωσης ενός αξιόπιστου και σοβαρού ευρωπαϊκού κράτους, ο εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια. Οι επικείμενες εκλογές είναι οι κρισιμότερες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας οι πολίτες να μην ψηφίσουν με γνώμονα την οργή και το θυμό αλλά να πάρουν την κρίσιμη απόφαση για την κατεύθυνση που θέλουν να πάρει η χώρα με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι στις 6 Μαΐου δεν κρίνεται μόνο ποιος πολιτικός σχηματισμός θα αναλάβει τα ηνία της χώρας αλλά αν η χώρα θα παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά ή θα ακολουθήσει μια άλλη πορεία με χαοτικό προορισμό.

Πιστεύετε ότι αν κανένα κόμμα δεν εξασφαλίσει την αυτοδυναμία που είναι και το πιο πιθανό σενάριο, υπάρχουν δυνατότητες συμμαχιών και συγκυβέρνησης;

Στις εκλογές ο λαός αποφασίζει το είδος της κυβέρνησης που επιθυμεί να τον κυβερνήσει. Η χώρα αναμφίβολα χρειάζεται ευρείες κοινωνικές συναινέσεις που μπορούν να προκύψουν από συμμαχίες και συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων.  Γι’ αυτό και η τυφλή εμμονή του κ. Σαμαρά για αυτοδυναμία και η απειλή του για αλλεπάλληλες εκλογές είναι ανεύθυνη και δεν συνάδει με τη δραματική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Είναι ώρα ευθύνης και για την αριστερά που πιστεύει στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας να επιλέξει το δρόμο των ευθυνών και όχι τις ανέξοδες καταγγελίες.

Μπορεί να επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο; Αν δεν τηρήσει η Ελλάδα τα συμφωνηθέντα κινδυνεύουμε με έξοδο από το ευρώ; Θα είναι διαχειρίσιμη μια τέτοια πολιτική επιλογή;

Η δανειακή σύμβαση αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας με τους εταίρους μας που περιλαμβάνει την απομείωση του ελληνικού χρέους (PSI) και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αυτό που προέχει για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα είναι να τηρήσει η χώρα τις δεσμεύσεις της για να ανακτήσει την αξιοπιστία της και τη διαπραγματευτική της δύναμη. Το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να καταστεί ηπιότερο το πρόγραμμα προσαρμογής. Θεωρούμε ότι πρέπει να ζητηθεί και μπορεί να επιτευχθεί η επέκταση του προγράμματος προσαρμογής μέχρι το τέλος του 2015 αντί για το τέλος του 2014 ώστε η κατανομή του στόχου να γίνει σε τρία αντί για δύο χρόνια. Επίσης, πρέπει να αξιοποιηθεί το κέρδος από τη μεγαλύτερη απ’ ότι αναμενόταν επιτυχία του PSI και να περιοριστούν οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Οφείλουμε τέλος, να συγκροτήσουμε με τους γάλλους σοσιαλιστές ένα αρραγές πολιτικό μέτωπο με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου με στόχο την επίτευξη κοινών αναπτυξιακών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και για την ανατροπή του σημερινού κυρίαρχου γερμανικού δόγματος που οδηγεί την ευρωζώνη σε αδιέξοδο. Αν αποτύχει η Ελλάδα κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα ούτε πού θα καταλήξει.

Μπορεί η κοινωνία στην παρούσα φάση και με δεδομένη την υψηλή ανεργία να αντέξει άλλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις; Δεν σας ανησυχεί το ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης;

Οι αντοχές της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί και η οικονομία, μετά την πέμπτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης, βρίσκεται σε οριακό σημείο. Τον Ιανουάριο του 2012 η ανεργία έφτασε στο εφιαλτικό ποσοστό του 21,8%.  Υπό τις περιστάσεις αυτές είναι προφανές ότι η επιβολή επιπρόσθετων οριζόντιων μέτρων θα δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες για την κοινωνία και την οικονομία και γι’ αυτό πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο αυτό. Το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε την πρότασή του για ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινωνικής προστασίας με βασικούς άξονες την αύξηση κατά 400 εκ. ευρώ των πόρων των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ για την ανεργία των νέων, την ενίσχυση των δομών κοινωνικής στήριξης και φροντίδας με το νέο «Βοήθεια στο σπίτι» και άλλα αντίστοιχα προγράμματα και με την επέκταση των ρυθμίσεων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και φυσικά πρόσωπα σε ατομικές επιχειρήσεις. Έχουμε δεσμευτεί ότι δεν θα θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι και ότι δεν θα γίνουν οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Είναι όμως απαραίτητο  να μην χαθεί χρόνος κατά την προεκλογική περίοδο αλλά και να προχωρήσουν με αποφασιστικότητα οι διαρθρωτικές αλλαγές ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι. Αν δεν υλοποιηθούν και πάλι οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί και εξαιτίας του γεγονότος αυτού απαιτηθεί τελικά να ληφθούν νέα μέτρα, θα χαθεί κάθε έρεισμα στην κοινωνία ανεξαρτήτως αν υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή, θα πάνε χαμένοι οι κόποι και οι θυσίες της τελευταίας διετίας και η χώρα θα κινδυνεύσει με καταστροφή.

Το ΠΑΣΟΚ το 2009 ξεκίνησε ουσιαστικά με μεγάλη αποδοχή στην κοινωνία . Τι έφταιξε και δεν μπόρεσε  να κυβερνήσει;

Η νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 ήταν για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μια ελπιδοφόρα εξέλιξη. Οι πολίτες περίμεναν από την προοδευτική παράταξη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση χρέους και να προχωρήσει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η κοινωνία και η οικονομία. Σήμερα έχουμε ξεχάσει την καταστροφή που είχε προκληθεί κατά την πενταετή διακυβέρνηση της ΝΔ, η οποία μέχρι την ύστατη στιγμή και παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι το έλλειμμα είχε εκτροχιαστεί, συνέχιζε τις αλόγιστες σπατάλες στις δημόσιες δαπάνες, διακηρύττοντας ότι η χώρα είναι θωρακισμένη απέναντι στη διεθνή κρίση. Θυμίζω ότι η ΝΔ παρέλαβε τις πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου στα 68 δισ. το 2004 και τις έφτασε στα 112 δισ. το 2009. Είναι γεγονός ότι  από το ΠΑΣΟΚ καλλιεργήθηκαν υπερβολικά φιλόδοξες προσδοκίες λόγω εσφαλμένων εκτιμήσεων και δημαγωγικών συνθημάτων και ότι υπήρξαν αστοχίες, καθυστερήσεις και αμφιθυμίες στη διαχείριση της κρίσης και στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια σοβαρή οικονομική κρίση αλλά να διαχειριστεί την κατάρρευση του μοντέλου ανάπτυξης που οικοδομήθηκε σταδιακά κατά την μεταπολιτευτική περίοδο και κατά κύριο λόγο στηρίχτηκε σε μια ευμάρεια που δεν ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη.

Τι άλλαξε με την εκλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου  στο ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε και ο νέος αρχηγός ήταν υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου και του αναλογεί μερίδιο ευθύνες για τα όποια λάθη και παραλείψεις.

Η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να κάνει μια νέα αρχή σηματοδοτήθηκε από μια γενναία και ειλικρινή αυτοκριτική. Σε αντίθεση με τον Αντώνη Σαμαρά που δεν επέδειξε καμία διάθεση αυτοκριτικής για τα λάθη και τις ευθύνες της ΝΔ κατά την πενταετή διακυβέρνηση της χώρας ακολουθώντας την παλαιοκομματική πεπατημένη,  ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επέλεξε στο πρώτο μήνυμα του να απευθύνει ένα ειλικρινές «συγγνώμη» και  ένα «ευχαριστώ» προς τους έλληνες πολίτες και να αναλάβει την ευθύνη για όσα έγιναν στο παρελθόν από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Σήκωσε στους ώμους του με επιτυχία το βαρύ φορτίο της ολοκλήρωσης του PSI, ανέταξε το διαπραγματευτικό κύρος της χώρας και διαθέτει ηγετικό απόθεμα, το οποίο έχει ανάγκη η χώρα.

Πως σχολιάζετε τα γκάλοπ που εμφανίζουν τη Χρυσή Αυγή εντός κοινοβουλίου;

Η ενδεχόμενη είσοδος νοσταλγών του φασισμού και του ναζισμού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αποτελεί μια εφιαλτική προοπτική. Η άνοδος της ακροδεξιάς οφείλεται κατά κύριο λόγο στο μεταναστευτικό πρόβλημα το οποίο σταδιακά διογκώθηκε και μετά την κρίση προσέλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε  ότι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι αντίστοιχης σοβαρότητας για τη χώρα με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί αξιόπιστα και αποτελεσματικά μόνο με την ανάληψη πρωτοβουλιών από την Ε.Ε. που θα οδηγήσουν στην ανατροπή των προβλέψεων του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» που οδηγεί στην αναγκαστική παραμονή χιλιάδων παράνομων μεταναστών στη χώρα μας. Απαιτείται μια νέα συμφωνία για να μπορέσει η χώρα να απαλλαγεί από το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης.

Πολιτική και γυναίκα. Είναι πιο δύσκολο να συνδυάσετε αυτές τις δύο ιδιότητες σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους σας;

Με οργάνωση, πειθαρχία και σωστό προγραμματισμό μπορεί κανείς να συνδυάσει αποτελεσματικά τις δύο αυτές ιδιότητες. Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες εκκινούν από διαφορετική, δηλαδή δυσκολότερη αφετηρία στον πολιτικό στίβο, όμως η όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική συμβάλλει στην εγκατάλειψη στερεοτύπων  και προκαταλήψεων για το ρόλο των φύλων και βοηθάει στην παγίωση της αντίληψης ότι η παρουσία των γυναικών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων είναι αναγκαία και απαραίτητη.

Επιστολή Μιλένας Αποστολάκη προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων

Αθήνα, 22 Φεβρουαρίου 2012

Κύριε Πρόεδρε,

Κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ο Πρόεδρος της Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, κ. Π. Νικολούδης ενημέρωσε τα μέλη ότι από τους ελέγχους που διεξήγαγε η Επιτροπή διαπιστώθηκε ότι ένας ή μία βουλευτής απέσυρε νομίμως από τη χώρα το διάστημα πριν από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, 1.000.000 ευρώ.

Ο ή η βουλευτής δεν κατονομάστηκε όπως δεν είχαν κατονομαστεί τον προηγούμενο Δεκέμβριο οι έντεκα βουλευτές για τους οποίους είχαν προκύψει ευρήματα κατά την εξέταση των δηλώσεων «πόθεν έσχες» για το 2009.

Η πρακτική της απόκρυψης των ονομάτων βουλευτών για ζητήματα που αφορούν στην περιουσιακή τους κατάσταση ανεξαρτήτως της νομιμότητας ή μη, δεν υπηρετεί τη διαφάνεια που σήμερα αποτελεί καταγεγραμμένο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας. Αντιθέτως, τροφοδοτεί μια άκρατη ονοματολογία που διασύρει και ενοχοποιεί συλλήβδην το σύνολο του πολιτικού κόσμου, συμβάλλοντας στην καταρράκωση της ήδη σοβαρά τρωθείσας αξιοπιστίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Το οικονομικό και δημοσιονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι δυστυχώς ιστορικής κρισιμότητας. Αντίστοιχο όμως δυστυχώς είναι και το πρόβλημα δημοκρατίας που συμπαρασύρει τη λειτουργία και την αξιοπιστία όλων των θεσμών της πατρίδας μας.

Η έξοδος της χώρας από την κρίση προϋποθέτει αξιόπιστες πολιτικές ηγεσίες και αξιόπιστα πολιτικά πρόσωπα τα οποία θα υπηρετήσουν με συνέπεια ένα αναγκαίο εθνικό σχέδιο που θα ξαναδώσει στη χώρα υπόσταση, κύρος και προοπτική.

Η διάχυση μιας αόρατης συλλογικής ευθύνης και η επικράτηση της ισοπεδωτικής αντίληψης «είναι όλοι ίδιοι» βυθίζει τη χώρα στο τέλμα, διασύρει τους θεσμούς και εν τέλει υπονομεύει τη δημοκρατία.

Είμαι βέβαιη ότι συμμεριζόμενος την ανάγκη υπεράσπισης της λειτουργίας του πολιτεύματος θα ζητήσετε από τον κ. Νικολούδη να δημοσιοποιήσει άμεσα το ονοματεπώνυμο του βουλευτή. Τόσο ο Πρόεδρος της Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες όσο και οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο πρόσωπο ή όργανο έχουν στοιχεία που αφορούν βουλευτές οφείλουν να δώσουν ονοματεπώνυμα τερματίζοντας άμεσα την αναφορά σε απρόσωπους βουλευτές.

Με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο ότι θα συμβάλλετε καθοριστικά στην απόκρουση της ισοπεδωτικής απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών από την οποία γνωρίζετε ότι η κοινωνία και η χώρα δεν ωφελούνται.

Με τιμή,

Μιλένα Αποστολάκη

Γιατί θα καταψηφίσω τη νέα δανειακή σύμβαση

Έχοντας διαβάσει, όπως είχα χρέος, το μνημόνιο όπως επίσης και τις ρυθμίσεις του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής, συνέβαλα με την ψήφο μου στην υιοθέτηση μιας σειράς πρωτόγνωρα σκληρών και ταυτόχρονα άδικων μέτρων με οριζόντιο τις περισσότερες φορές χαρακτήρα.

Η θετική μου ψήφος υπαγορεύτηκε από την πίστη ότι η εφαρμογή των συμφωνημένων, παρά τις αστοχίες και αδικίες που περιείχοντο στις απαιτήσεις των δανειστών, θα έσωζε άμεσα και οριστικά τη χώρα από τον κίνδυνο της χρεωκοπίας και της εξόδου από το ευρώ και ταυτόχρονα θα επέτρεπε την ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών ως αντίδοτου στην κλιμακούμενη ύφεση και ανεργία.

Οι ασυγχώρητες καθυστερήσεις όπως για παράδειγμα στον τομέα της συγχώνευσης ζημιογόνων οργανισμών καθώς και οι μοιραίες αστοχίες, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της εργασιακής εφεδρείας σε συνδυασμό με σειρά λανθασμένων εκτιμήσεων της Τρόικας, οδήγησαν σε αλλεπάλληλες αποκλίσεις από τα συμφωνηθέντα χρονοδιαγράμματα και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις. Ως παρεπόμενο αποτέλεσμα αυτών ακολούθησε μια σειρά από νέα οριζόντια φορολογικά μέτρα, τη στιγμή που όλοι γνωρίζαμε ότι η φοροδοτική ικανότητα μισθωτών και συνταξιούχων είχε από καιρό εξαντληθεί και ότι η ύφεση βάθαινε επικίνδυνα.

Μετά από αυτόν τον διετή πλέον φαύλο υφεσιακό κύκλο αλλά και την εκτίμηση που κάνει η ίδια η νέα δανειακή σύμβαση ότι λόγω των συμφωνηθέντων μέτρων και της επιδείνωσης του διεθνούς περιβάλλοντος θα σημειωθεί περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας κατά 4-5% στη διετία 2012-2013, οι νέες απαιτήσεις των δανειστών προκειμένου να υπογραφεί η νέα σύμβαση και να εκταμιευθεί η επόμενη δόση, συνιστούν μια αδιέξοδη επανάληψη ενός σχεδίου εξόντωσης των αντοχών της ελληνικής κοινωνίας αλλά ταυτόχρονα και μια συνταγή διάλυσης της χειμαζόμενης οικονομίας μας, τη στιγμή που για μια ακόμη φορά απουσιάζει παντελώς η λήψη αναπτυξιακών μέτρων.

Η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης δεν βάζει τέλος στο σενάριο χρεωκοπίας της χώρας. Διασφαλίζει προσωρινά μόνο την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους καθιστώντας την ίδια στιγμή βέβαιη τη λήψη νέων επώδυνων μέτρων στο αμέσως προσεχές διάστημα. Εξάλλου, τόσο στη συνοδευτική επιστολή όσο και στο κύριο κείμενο της σύμβασης υπάρχει ρητή δέσμευση για την υιοθέτηση νέων διορθωτικών μέτρων μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και στοχευμένες μειώσεις στους μισθούς του δημοσίου, στην περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι.

Είναι ανυπόστατο πλέον το επιχείρημα ότι η ψήφισή της αποτρέπει τη χρεωκοπία της χώρας και για όλους αυτούς τους λόγους θα την καταψηφίσω στην επικείμενη ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής.

Σχετικά με τη δήλωση Μάριο Μόντι για τη μόνιμη εργασία

Δεν ξέρω πόσο μονότονη και ανιαρή βρίσκει ο Ιταλός Πρωθυπουργός και ισόβιος Γερουσιαστής Μάριο Μόντι την μόνιμη εργασία. Είναι βέβαιο όμως ότι οι νέοι στην Ιταλία, όπου τα ποσοστά ανεργίας στις ηλικίες από 15 έως 24 ετών φτάνουν στο 31%, έχουν ριζικά διαφορετική γνώμη την οποία σχημάτισαν μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες αναζήτησης εργασίας που προφανώς ο κ. Μόντι δεν αντιμετώπισε ποτέ στην ζωή του. Απόλυτα κατανοητή και δικαιολογημένη λοιπόν η οργισμένη αντίδραση που προκάλεσε η δήλωση αυτή σε χιλιάδες νέους, οι οποίοι μέσω του Διαδικτύου καλούσαν τον Ιταλό Πρωθυπουργό να τους απαντήσει αν αντιλαμβάνεται τη διαρκή αλλαγή εργασίας «με κακοπληρωμένες θέσεις και με τριμηνιαίες συμβάσεις μέχρι τα πενήντα τους χρόνια».

Η δήλωση του Μάριο Μόντι δεν αποτελεί λεκτικό ολίσθημα αλλά αντανακλά τις πεποιθήσεις του με τρόπο βεβαίως που προσβάλει τον αγώνα που δίνουν καθημερινά χιλιάδες νέοι για να εξασφαλίσουν ή να διατηρήσουν μια θέση εργασίας και να αποφύγουν τη μετανάστευση. Όλα αυτά μάλιστα σε συνθήκες απόλυτης αβεβαιότητας και συνεχούς υποβάθμισης μισθών και εργασιακών σχέσεων.

Πέρα από την προσβολή αυτή, η δήλωση του κ. Μόντι έχει μια εξαιρετικά ανησυχητική διάσταση. Αναδεικνύει τη φιλοσοφία με την οποία αρκετοί προσεγγίζουν τη συζήτηση για τις μεταρρύθμισεις στην αγορά εργασία και τις υπόλοιπες διαρθρωτικές αλλαγές, που απαιτούνται, ώστε να αναταχθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και να επιστρέψουν σε τροχιά ανάπτυξης. Όλα αυτά, όταν η ελληνική εμπειρία και πραγματικότητα έχει αποδείξει με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι η εμμονή σε συνταγές λιτότητας που έχουν στο επίκεντρό τους τους μισθούς και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, όχι μόνο δεν κατάφεραν να αποφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας και ανεργίας αλλά αντίθετα οδήγησαν σε μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία.

Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα η πρωτόγνωρη κρίση που έπληξε τις δύο χώρες δημιούργησε ένα σοβαρό ρήγμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών και οδήγησε στην πεποίθηση ότι οι τεχνοκράτες μπορούν να πετύχουν εκεί που απέτυχαν οι εκλεγμένοι. Συμπεριφορές όπως αυτή του κ. Μόντι ανατρέπουν με ηχηρό τρόπο αυτήν την αντίληψη και επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι σε περιόδους κρίσης μόνο η πολιτική μπορεί να δώσει απαντήσεις.

Σχέδια επί χάρτου

Tο 2012 εκτιμάται ότι η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται σε ύφεση για πέμπτη συνεχή χρονιά και ότι η ανεργία θα φτάσει το εφιαλτικό ποσοστό του 17,1%. Μέσα σε αυτό στο ζοφερό περιβάλλον, η ανακοίνωση εχθές στη Βουλή του Υπουργού Περιβάλλοντος και της ηγεσίας του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας και της Ελληνικόν Α.Ε. ότι ξεκινά αύριο η πρώτη φάση της προκήρυξης του μεγάλου αναπτυξιακού έργου για την αξιοποίηση του «Ελληνικού» κόστους 5 δις ευρώ το οποίο αναμένεται να τονώσει σημαντικά την αγορά εργασίας σε βάθος χρόνου, αποτελεί μια θετική είδηση για την ανάταξη της οικονομίας και την αναβάθμιση του αττικού αστικού ιστού, αρκεί βεβαίως να μην έχει την τύχη των προηγούμενων προσπαθειών.

Δυστυχώς όμως δεν ισχύει το ίδιο για μια δεύτερη είδηση που βγήκε από τη χθεσινή συζήτηση. Αναφέρομαι στη αποκάλυψη του Υπουργού Περιβάλλοντος ότι ο διεθνούς φήμης Ισπανός αρχιτέκτονας-πολεοδόμος Χοσέ Αθεμπίγιο αμείφθηκε για την εκπόνηση της μελέτης του για το «Ελληνικό» με το ποσό των 180.000 ευρώ, παρά το γεγονός ότι είχε επισήμως ανακοινωθεί ότι θα προσέφερε τις καλές του υπηρεσίες αμισθί.

Αδυνατώ να κατανοήσω τη σκοπιμότητα της παραπληροφόρησης που επιχειρήθηκε γύρω από το θέμα αυτό διότι θεωρώ απόλυτα θεμιτό και δίκαιο να αμείβεται κάποιος για τη δουλειά και τις υπηρεσίες που προσφέρει. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για υπηρεσίες που φέρουν τη σφραγίδα μιας καταξιωμένης και διεθνώς αναγνωρισμένης προσωπικότητας όπως αυτής του κ. Αθεμπίγιο που μπορεί να προσδώσει μεγάλη προστιθέμενη αξία στο έργο. Το ζήτημα όμως που ανακύπτει από την υπόθεση αυτή δεν είναι μόνο ηθικό αλλά και βαθύτατα ουσιαστικό. Από τη στιγμή που η μελέτη πληρώθηκε με δημόσιο χρήμα, το ερώτημα που πρέπει απαραιτήτως να απαντηθεί είναι πως αυτή θα αξιοποιηθεί στο πλαίσιο της διαδικασίας που περιέγραψε εχθές ο Υπουργός.

Εχθές ο Υπουργός περιορίστηκε να χαρακτηρίσει τη μελέτη αυτή χρήσιμη. Καμία αντίρρηση. Πρέπει όμως να μας εξηγήσει σε τι ακριβώς θα είναι χρήσιμη και ποια θα είναι η συγκεκριμένη πρακτική της εφαρμογή, διαφορετικά πολύ φοβούμαι ότι τα σχέδια του περίφημου ισπανού αρχιτέκτονα θα παραμείνουν «επί χάρτου» και τα χρήματα για τη μελέτη θα πάνε στο βρόντο. Δεν νομίζω ότι στη φάση που διανύουμε έχουμε την πολυτέλεια αυτή…

Επιστολή Μιλένας Αποστολάκη προς τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Αθήνα, 1 Νοεμβρίου 2011

Προς:
τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
κ. Γιώργο Α. Παπανδρέου


Κύριε Πρόεδρε,

Η κρίση στο εσωτερικό της χώρας έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα μετά την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό διάσωσης τον Μάιο του 2010 και παρά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2011-2015, εσχάτως του εφαρμοστικού του νόμου για το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και την εργασιακή εφεδρεία καθώς και σειράς άλλων νόμων με τους οποίους οριζόντιες περικοπές οδήγησαν σε πρωτόγνωρη συρρίκνωση το εισόδημα εκατομμυρίων συμπολιτών μας, η διαδικασία προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι ανεπιτυχής. Οι στόχοι του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται. Η νομοθετική υπερπαραγωγή αδυνατεί να μετουσιωθεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και η στόχευση των κυβερνητικών πολιτικών εξαντλείται στα συνήθη «υποζύγια» αδυνατώντας να θωρακίσει τα μέτρα που λαμβάνονται με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Την ίδια στιγμή απουσιάζει μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη πολιτική ανάπτυξης που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα μας σώσει από το τέρας της ύφεσης. Η μέχρι σήμερα επιδίωξη της αναγκαίας για την αντιμετώπιση της κρίσης συναίνεσης δεν επετεύχθη και υπό τις παρούσες συνθήκες η ρητορική επίκλησή της αποτελεί κενό γράμμα. Εκτός όμως από τις πολιτικές συμμαχίες που δεν μπορέσαμε να συνάψουμε αποτύχαμε να συνάψουμε και ένα minimum συμμαχιών με εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που κατανοώντας την κρισιμότητα των γεγονότων και την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις και ανατροπές θα συμπορεύονταν μαζί μας και αυτή τους η συμπόρευση θα αποτελούσε την αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιτυχία του πολιτικού μας εγχειρήματος. Είναι κοινός τόπος ότι έχει βαθμιαία επέλθει απονομιμοποίηση της σημερινής πολιτικής τάξης.Η τιτάνια προσπάθεια που απαιτείται για την έξοδο από την κρίση έχει ανάγκη από εθνική απήχηση και κοινωνική στήριξη.Αντ’ αυτών, όπως ανακοινώσατε χθες, αποφασίσατε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις αρχές του επόμενου έτους με αντικείμενο τη νέα δανειακή σύμβαση όπως αυτή θα διατυπωθεί με βάση τη συμφωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου.Όπως είχα την ευκαιρία να πω κατά τη συζήτηση του σχετικού σχεδίου νόμου στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή της Βουλής το δημοψήφισμα αποτελεί μια βαθειά διχαστική διαδικασία. Συμπυκνώνεται σε μονοσήμαντα ερωτήματα, τα οποία απαντώνται με ένα ναι ή ένα όχι διαιρώντας το λαό. Στην ίδια συνεδρίαση είπα ότι είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιούνται οι θεσμοί ως εργαλεία προκειμένου να επιδιωχθούν σκοπιμότητες.Παραμένοντας συνεπής με τις απόψεις μου αυτές, θέλω να εκφράσω την κατηγορηματική διαφωνία μου με αυτήν την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης.Ψήφισα σειρά νομοσχεδίων γνωρίζοντας ότι δεν εκφράζω τη βούληση των πολιτών που με εξέλεξαν, αξιολογώντας ως πρώτιστο καθήκον μου την αποφυγή της χρεοκοπίας και της επακόλουθης στάσης πληρωμών.Τούτη τη στιγμή εκπροσωπώντας ως βουλευτής σύμφωνα με το Σύνταγμα το Έθνος έχω χρέος να αντισταθώ σε αυτή τη λαθεμένη πολιτική επιλογή που διχάζει επιχειρώντας ανεπίτρεπτα να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή και την ίδια στιγμή απειλεί τη βιωσιμότητα της χώρας Οι στιγμές είναι κρίσιμες και οι πολίτες έχουν ανάγκη να εκπροσωπούνται από βουλευτές που εξέλεξαν.Για το λόγο αυτό δεν παραιτούμαι από την εντολή που μου έδωσαν οι συμπολίτες μου αλλά ανεξαρτητοποιούμαι αποχωρώντας από τη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.


Με τιμή,
Μιλένα Αποστολάκη