Καλωσόρισμα



Σας καλωσορίζω όλους στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο, ένα χώρο μέσω του οποίου ελπίζω να αποκτήσω μια καθημερινή επαφή με όλους εσάς που προβληματίζεστε για το μέλλον, που θέλετε να ακούσετε μια διαφορετική πρόταση, που έχετε ακόμα την ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, που είστε ή δεν είστε φίλοι και ψηφοφόροι μου, αλλά που θέλετε να εκφραστείτε και να επικοινωνήσετε μαζί μου.

Καλώς ήρθατε στο blog μου. Περιμένω τα σχόλια και τις απόψεις σας.

Με εκτίμηση,
Μιλένα

15 Ιουλ 2009

Η Κρίση του Πολιτικού Συστήματος και η Δημοκρατική Συμμετοχή

Το μεταπολεμικό κοινωνικό κράτος και η μεταπολεμική προνοιακή δημοκρατία έθεσαν προϋποθέσεις για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Υπήρξαν ασφαλώς λάθη και σκόπιμες παραλήψεις που οδήγησαν σε αποκλεισμούς, αλλά η κοινωνία πορευόταν στην επίτευξη ξεκάθαρων στόχων. Το φαινόμενο αυτό είχε ως παράλληλη συνέπεια, την ανάδυση του αιτήματος για δημοκρατική συμμετοχή και αντιπροσώπευση, προκειμένου τα οφέλη της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης να μοιρασθούν δίκαια, η ευημερία να διευρυνθεί και τα νέα κοινωνικά στρώματα να εκπροσωπηθούν. Η λαϊκή κυριαρχία εκφράστηκε με τη μαζική συμμετοχή των πολιτών και το ενδιαφέρον για τα κοινά.

Στην Ελλάδα, η δημοκρατική ευφορία της εθνικής μεταπολιτευτικής πολιτείας δεν κράτησε για πολύ. Η κρίση της πολιτικής εξουσίας άρχισε με την κρίση αξιοπιστίας των πολιτικών, εδραιώθηκε με την πολιτική αδιαφορία και απάθεια των πολιτών, για να ολοκληρωθεί με την πολιτική διαφθορά, την αθέμιτη διαπλοκή πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, καθώς και με την απαξίωση θεσμών, όπως η δικαστική εξουσία και η εκκλησία.

Όλα αυτά συντελούνται μέσα σε μια γενικευμένη αίσθηση υποχώρησής της πολιτικής, απώλειας του κύρους της και της αποτελεσματικότητας της και την συνεπαγόμενη απροθυμία της κοινωνίας να δράσει πολιτικά και να συμμετάσχει.

Υπάρχουν λύσεις; Ασφαλώς και υπάρχουν.
Απαιτείται δημοκρατική εξισορρόπηση των εξουσιών. Χρειάζονται δίκαιοι κανόνες που θα ισχύουν για όλους και θα εφαρμόζονται. Χρειάζεται διαφάνεια και δημοκρατικός έλεγχος.
Η κρίση της πολιτικής, που συχνά συνδέεται με την κρίση των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, καθιστά επίκαιρο και κρίσιμο το ζήτημα της εισαγωγής νέων θεσμών και της ενίσχυσης και ενεργοποίησης υφιστάμενων θεσμών άμεσης δημοκρατίας. Η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στα κοινά είναι η μόνη λύση για την ενίσχυση της παραπαίουσας δημοκρατίας μας.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο θεσμός του δημοψηφίσματος, καθώς και η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία φέρνουν πιο κοντά τους πολίτες στη διαδικασία λήψης συλλογικών αποφάσεων, εγγυώνται τη διαφάνεια, την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, και συμβάλλουν στην επαναφορά της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα.

Η σιωπηλή αποδοχή της κατάστασης είτε από τους «πρωταγωνιστές», με την αντίληψη ότι και έτσι συνεχίζουμε, είτε από τους πολίτες, με την σκέψη ότι όλα είναι στημένα και φαύλα, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μια κοινωνία ανερμάτιστη και αθωράκιστη. Οδηγούν στην παρακμή του συνόλου που δεν μπορεί παρά να τσαλακώνει και την ατομική πορεία. Μια κοινωνία που υποεκπροσωπείται είναι μια κοινωνία αδύναμη και ευάλωτη. Ένα πολιτικό σύστημα που δεν αυτοπροστατεύεται και δεν θωρακίζεται, επιδιώκοντας την αναβάπτισή του είναι ένα σύστημα έτοιμο να υποκατασταθεί από επικίνδυνους και ακόμη πιο ανομιμοποίητους «μεσσίες». Όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε και αποφασίσουμε να περιφρουρήσουμε τη δημοκρατία μας τόσο πιο αποφασιστικά θα έχουμε υποστηρίξει το ίδιο μας το μέλλον.