Επιστολή Μιλένας Αποστολάκη προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων

Αθήνα, 22 Φεβρουαρίου 2012

Κύριε Πρόεδρε,

Κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ο Πρόεδρος της Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, κ. Π. Νικολούδης ενημέρωσε τα μέλη ότι από τους ελέγχους που διεξήγαγε η Επιτροπή διαπιστώθηκε ότι ένας ή μία βουλευτής απέσυρε νομίμως από τη χώρα το διάστημα πριν από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, 1.000.000 ευρώ.

Ο ή η βουλευτής δεν κατονομάστηκε όπως δεν είχαν κατονομαστεί τον προηγούμενο Δεκέμβριο οι έντεκα βουλευτές για τους οποίους είχαν προκύψει ευρήματα κατά την εξέταση των δηλώσεων «πόθεν έσχες» για το 2009.

Η πρακτική της απόκρυψης των ονομάτων βουλευτών για ζητήματα που αφορούν στην περιουσιακή τους κατάσταση ανεξαρτήτως της νομιμότητας ή μη, δεν υπηρετεί τη διαφάνεια που σήμερα αποτελεί καταγεγραμμένο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας. Αντιθέτως, τροφοδοτεί μια άκρατη ονοματολογία που διασύρει και ενοχοποιεί συλλήβδην το σύνολο του πολιτικού κόσμου, συμβάλλοντας στην καταρράκωση της ήδη σοβαρά τρωθείσας αξιοπιστίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Το οικονομικό και δημοσιονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι δυστυχώς ιστορικής κρισιμότητας. Αντίστοιχο όμως δυστυχώς είναι και το πρόβλημα δημοκρατίας που συμπαρασύρει τη λειτουργία και την αξιοπιστία όλων των θεσμών της πατρίδας μας.

Η έξοδος της χώρας από την κρίση προϋποθέτει αξιόπιστες πολιτικές ηγεσίες και αξιόπιστα πολιτικά πρόσωπα τα οποία θα υπηρετήσουν με συνέπεια ένα αναγκαίο εθνικό σχέδιο που θα ξαναδώσει στη χώρα υπόσταση, κύρος και προοπτική.

Η διάχυση μιας αόρατης συλλογικής ευθύνης και η επικράτηση της ισοπεδωτικής αντίληψης «είναι όλοι ίδιοι» βυθίζει τη χώρα στο τέλμα, διασύρει τους θεσμούς και εν τέλει υπονομεύει τη δημοκρατία.

Είμαι βέβαιη ότι συμμεριζόμενος την ανάγκη υπεράσπισης της λειτουργίας του πολιτεύματος θα ζητήσετε από τον κ. Νικολούδη να δημοσιοποιήσει άμεσα το ονοματεπώνυμο του βουλευτή. Τόσο ο Πρόεδρος της Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες όσο και οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο πρόσωπο ή όργανο έχουν στοιχεία που αφορούν βουλευτές οφείλουν να δώσουν ονοματεπώνυμα τερματίζοντας άμεσα την αναφορά σε απρόσωπους βουλευτές.

Με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο ότι θα συμβάλλετε καθοριστικά στην απόκρουση της ισοπεδωτικής απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών από την οποία γνωρίζετε ότι η κοινωνία και η χώρα δεν ωφελούνται.

Με τιμή,

Μιλένα Αποστολάκη

Γιατί θα καταψηφίσω τη νέα δανειακή σύμβαση

Έχοντας διαβάσει, όπως είχα χρέος, το μνημόνιο όπως επίσης και τις ρυθμίσεις του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής, συνέβαλα με την ψήφο μου στην υιοθέτηση μιας σειράς πρωτόγνωρα σκληρών και ταυτόχρονα άδικων μέτρων με οριζόντιο τις περισσότερες φορές χαρακτήρα.

Η θετική μου ψήφος υπαγορεύτηκε από την πίστη ότι η εφαρμογή των συμφωνημένων, παρά τις αστοχίες και αδικίες που περιείχοντο στις απαιτήσεις των δανειστών, θα έσωζε άμεσα και οριστικά τη χώρα από τον κίνδυνο της χρεωκοπίας και της εξόδου από το ευρώ και ταυτόχρονα θα επέτρεπε την ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών ως αντίδοτου στην κλιμακούμενη ύφεση και ανεργία.

Οι ασυγχώρητες καθυστερήσεις όπως για παράδειγμα στον τομέα της συγχώνευσης ζημιογόνων οργανισμών καθώς και οι μοιραίες αστοχίες, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της εργασιακής εφεδρείας σε συνδυασμό με σειρά λανθασμένων εκτιμήσεων της Τρόικας, οδήγησαν σε αλλεπάλληλες αποκλίσεις από τα συμφωνηθέντα χρονοδιαγράμματα και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις. Ως παρεπόμενο αποτέλεσμα αυτών ακολούθησε μια σειρά από νέα οριζόντια φορολογικά μέτρα, τη στιγμή που όλοι γνωρίζαμε ότι η φοροδοτική ικανότητα μισθωτών και συνταξιούχων είχε από καιρό εξαντληθεί και ότι η ύφεση βάθαινε επικίνδυνα.

Μετά από αυτόν τον διετή πλέον φαύλο υφεσιακό κύκλο αλλά και την εκτίμηση που κάνει η ίδια η νέα δανειακή σύμβαση ότι λόγω των συμφωνηθέντων μέτρων και της επιδείνωσης του διεθνούς περιβάλλοντος θα σημειωθεί περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας κατά 4-5% στη διετία 2012-2013, οι νέες απαιτήσεις των δανειστών προκειμένου να υπογραφεί η νέα σύμβαση και να εκταμιευθεί η επόμενη δόση, συνιστούν μια αδιέξοδη επανάληψη ενός σχεδίου εξόντωσης των αντοχών της ελληνικής κοινωνίας αλλά ταυτόχρονα και μια συνταγή διάλυσης της χειμαζόμενης οικονομίας μας, τη στιγμή που για μια ακόμη φορά απουσιάζει παντελώς η λήψη αναπτυξιακών μέτρων.

Η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης δεν βάζει τέλος στο σενάριο χρεωκοπίας της χώρας. Διασφαλίζει προσωρινά μόνο την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους καθιστώντας την ίδια στιγμή βέβαιη τη λήψη νέων επώδυνων μέτρων στο αμέσως προσεχές διάστημα. Εξάλλου, τόσο στη συνοδευτική επιστολή όσο και στο κύριο κείμενο της σύμβασης υπάρχει ρητή δέσμευση για την υιοθέτηση νέων διορθωτικών μέτρων μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και στοχευμένες μειώσεις στους μισθούς του δημοσίου, στην περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι.

Είναι ανυπόστατο πλέον το επιχείρημα ότι η ψήφισή της αποτρέπει τη χρεωκοπία της χώρας και για όλους αυτούς τους λόγους θα την καταψηφίσω στην επικείμενη ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής.

Σχετικά με τη δήλωση Μάριο Μόντι για τη μόνιμη εργασία

Δεν ξέρω πόσο μονότονη και ανιαρή βρίσκει ο Ιταλός Πρωθυπουργός και ισόβιος Γερουσιαστής Μάριο Μόντι την μόνιμη εργασία. Είναι βέβαιο όμως ότι οι νέοι στην Ιταλία, όπου τα ποσοστά ανεργίας στις ηλικίες από 15 έως 24 ετών φτάνουν στο 31%, έχουν ριζικά διαφορετική γνώμη την οποία σχημάτισαν μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες αναζήτησης εργασίας που προφανώς ο κ. Μόντι δεν αντιμετώπισε ποτέ στην ζωή του. Απόλυτα κατανοητή και δικαιολογημένη λοιπόν η οργισμένη αντίδραση που προκάλεσε η δήλωση αυτή σε χιλιάδες νέους, οι οποίοι μέσω του Διαδικτύου καλούσαν τον Ιταλό Πρωθυπουργό να τους απαντήσει αν αντιλαμβάνεται τη διαρκή αλλαγή εργασίας «με κακοπληρωμένες θέσεις και με τριμηνιαίες συμβάσεις μέχρι τα πενήντα τους χρόνια».

Η δήλωση του Μάριο Μόντι δεν αποτελεί λεκτικό ολίσθημα αλλά αντανακλά τις πεποιθήσεις του με τρόπο βεβαίως που προσβάλει τον αγώνα που δίνουν καθημερινά χιλιάδες νέοι για να εξασφαλίσουν ή να διατηρήσουν μια θέση εργασίας και να αποφύγουν τη μετανάστευση. Όλα αυτά μάλιστα σε συνθήκες απόλυτης αβεβαιότητας και συνεχούς υποβάθμισης μισθών και εργασιακών σχέσεων.

Πέρα από την προσβολή αυτή, η δήλωση του κ. Μόντι έχει μια εξαιρετικά ανησυχητική διάσταση. Αναδεικνύει τη φιλοσοφία με την οποία αρκετοί προσεγγίζουν τη συζήτηση για τις μεταρρύθμισεις στην αγορά εργασία και τις υπόλοιπες διαρθρωτικές αλλαγές, που απαιτούνται, ώστε να αναταχθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και να επιστρέψουν σε τροχιά ανάπτυξης. Όλα αυτά, όταν η ελληνική εμπειρία και πραγματικότητα έχει αποδείξει με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι η εμμονή σε συνταγές λιτότητας που έχουν στο επίκεντρό τους τους μισθούς και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, όχι μόνο δεν κατάφεραν να αποφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας και ανεργίας αλλά αντίθετα οδήγησαν σε μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία.

Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα η πρωτόγνωρη κρίση που έπληξε τις δύο χώρες δημιούργησε ένα σοβαρό ρήγμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών και οδήγησε στην πεποίθηση ότι οι τεχνοκράτες μπορούν να πετύχουν εκεί που απέτυχαν οι εκλεγμένοι. Συμπεριφορές όπως αυτή του κ. Μόντι ανατρέπουν με ηχηρό τρόπο αυτήν την αντίληψη και επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι σε περιόδους κρίσης μόνο η πολιτική μπορεί να δώσει απαντήσεις.