Σχετικά με τη δήλωση Μάριο Μόντι για τη μόνιμη εργασία

Δεν ξέρω πόσο μονότονη και ανιαρή βρίσκει ο Ιταλός Πρωθυπουργός και ισόβιος Γερουσιαστής Μάριο Μόντι την μόνιμη εργασία. Είναι βέβαιο όμως ότι οι νέοι στην Ιταλία, όπου τα ποσοστά ανεργίας στις ηλικίες από 15 έως 24 ετών φτάνουν στο 31%, έχουν ριζικά διαφορετική γνώμη την οποία σχημάτισαν μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες αναζήτησης εργασίας που προφανώς ο κ. Μόντι δεν αντιμετώπισε ποτέ στην ζωή του. Απόλυτα κατανοητή και δικαιολογημένη λοιπόν η οργισμένη αντίδραση που προκάλεσε η δήλωση αυτή σε χιλιάδες νέους, οι οποίοι μέσω του Διαδικτύου καλούσαν τον Ιταλό Πρωθυπουργό να τους απαντήσει αν αντιλαμβάνεται τη διαρκή αλλαγή εργασίας «με κακοπληρωμένες θέσεις και με τριμηνιαίες συμβάσεις μέχρι τα πενήντα τους χρόνια».

Η δήλωση του Μάριο Μόντι δεν αποτελεί λεκτικό ολίσθημα αλλά αντανακλά τις πεποιθήσεις του με τρόπο βεβαίως που προσβάλει τον αγώνα που δίνουν καθημερινά χιλιάδες νέοι για να εξασφαλίσουν ή να διατηρήσουν μια θέση εργασίας και να αποφύγουν τη μετανάστευση. Όλα αυτά μάλιστα σε συνθήκες απόλυτης αβεβαιότητας και συνεχούς υποβάθμισης μισθών και εργασιακών σχέσεων.

Πέρα από την προσβολή αυτή, η δήλωση του κ. Μόντι έχει μια εξαιρετικά ανησυχητική διάσταση. Αναδεικνύει τη φιλοσοφία με την οποία αρκετοί προσεγγίζουν τη συζήτηση για τις μεταρρύθμισεις στην αγορά εργασία και τις υπόλοιπες διαρθρωτικές αλλαγές, που απαιτούνται, ώστε να αναταχθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και να επιστρέψουν σε τροχιά ανάπτυξης. Όλα αυτά, όταν η ελληνική εμπειρία και πραγματικότητα έχει αποδείξει με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι η εμμονή σε συνταγές λιτότητας που έχουν στο επίκεντρό τους τους μισθούς και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, όχι μόνο δεν κατάφεραν να αποφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας και ανεργίας αλλά αντίθετα οδήγησαν σε μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία.

Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα η πρωτόγνωρη κρίση που έπληξε τις δύο χώρες δημιούργησε ένα σοβαρό ρήγμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών και οδήγησε στην πεποίθηση ότι οι τεχνοκράτες μπορούν να πετύχουν εκεί που απέτυχαν οι εκλεγμένοι. Συμπεριφορές όπως αυτή του κ. Μόντι ανατρέπουν με ηχηρό τρόπο αυτήν την αντίληψη και επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι σε περιόδους κρίσης μόνο η πολιτική μπορεί να δώσει απαντήσεις.